Ik was van plan om een nieuw blog te schrijven, maar steeds als ik een zin op het (digitale) papier wilde zetten werd ik uit mijn concentratie gehaald door een vervelend gezoem. Dat leidde me zo af dat ik niks op papier kreeg. Het gezoem klonk alsof er een bij/vlieg of wesp in nood was. Een beetje bedompt en hoog. Het kwam bij het raam vandaan. Soms zitten er wel eens insecten tussen het raam en de hor gevangen, en in eerste instantie dacht ik dat het daar vandaan kwam.
Er was geen insect te zien. Ik weidde me wederom aan mijn schrijfseltje. Net toen ik opnieuw een zin wilde typen hoorde ik het weer. Het leek wel alsof dit irritant zoemende insect me geen blog wilde laten schrijven. Ik keek nogmaals bij het raam maar ik zag niks bijzonders. Raar! Ondertussen was mijn inspiratie helemaal weg. Dan maar even wat anders doen. Toch liet dat gezoem me niet los. Wie weet zat dat beestje ergens vast, maar waar? Het moest ergens bij het raam zijn want daar hoorde ik het.
Na zo’n 15 minuten computeren zonder gezoem was het er ineens weer. Ik besloot om buiten te gaan kijken en heel het raam te onderzoeken. Ik was het zat en wilde nu eindelijk weten wat het was. Tot mijn verbazing zag ik een hele grote en best wel enge geel met zwarte wesp. Deze wesp had een balletje modder in zijn pootjes en verdween daarmee onder het raamkozijn. Ik hoorde een hoop gezoem en na een klein minuutje kwam de wesp weer tevoorschijn. Het raadsel was (bijna) opgelost!
Na wat zoekwerk kwam ik erachter dat het een Mud Dauber Wasp was. Met dat kloddertje modder bouwen ze een prachtig nestje. Het liefst ergens waar het droog en beschut is. Want als het modder nestje nat wordt blijft er natuurlijk niks meer van over. Daarna vangt zo’n wesp een paar spinnetjes. Die worden door de wesp gestoken, raken verlamd, en worden in een zo’n nestkamertje geplaatst. Ze legt een ei in dat ‘kamertje’ en sluit het daarna af met een dot modder. Dan is ze klaar en gaat er vandoor.
Het larfje komt uit en eet het arme spinnetje op. Het spinnetje kan natuurlijk geen kant op want het is verlamd en opgesloten. Uiteindelijk verpopt het larfje zich tot wesp, breekt uit zijn ‘kamertje’ en vliegt zijn vrijheid tegemoet. Best een nare dood voor zo’n spinnetje. Dat had hij vast nooit gedacht. Van roofdier werd hij ineens zelf een prooi.
En of ik nu blij moet zijn met deze Mud Dauber Wasp? Nee.. Ja.. Ik weet eigenlijk niet wat ik er van moet vinden.. Het is mij een beetje te luguber allemaal. Ik weet het is de natuur. Een kwestie van leven en overleven. Soms wreed maar ook heel mooi en vernuftig.
Het is eten of gegeten worden in de puurste vorm…
- Mijn eigen filmpje was niet zo duidelijk en daarom heb ik maar een filmpje van YouTube geplukt.
