Van de week hadden we een hele bijzondere ontmoeting. We gingen uit eten met een oude bekende van mijn man. Dit ‘oude buurmeisje’ had hij al meer dan 45 jaar niet meer gezien en nu, uitgerekend hier in Costa Rica, zouden ze elkaar opnieuw ontmoeten. Het was de laatste vakantiedag van dit oude buurmeisje en haar man. De volgende dag zouden ze weer naar Nederland vliegen. Dit etentje was een mooie afsluiting van hun vakantie. Het buurmeisje was allang geen buurmeisje meer natuurlijk, net zo min als dat mijn man nog het buurjongetje was van toen. Er zit voor beiden een heel stuk leven tussen het toen en nu.
We zouden ze ophalen bij hun bed and breakfast in de voorstad van San José. Daarna zouden we naar P.F. Chang’s gaan, een trendy eetgelegenheid .We vertrokken om 4 uur van huis. In normale omstandigheden zou het zo’n 45 minuten rijden zijn. Viel dat even tegen! Het was verschrikkelijk druk op de weg, we hebben in wel 5 verschillende files gestaan! Nu wisten we dat het druk op de weg kon zijn, daarom vertrokken we ook zo vroeg. Maar dat het zo vreselijk druk was hadden we niet verwacht. Als we maar op tijd waren, we hadden een reservering staan voor 18.00 uur.
Nee, die drukte op de weg was echt niet leuk. In het donker en in de regen, brommers en motoren die overal tussendoor schoten, fietsers en voetgangers langs de weg. Echt levensgevaarlijk! Achter de tolpoortjes was het een grote chaos met auto’s, brommers, en motoren die in trechtervorm van 10 naar 2 banen werden gedwongen. We hebben er uiteindelijk, zonder ongelukken, zo’n 1 uur en 45 minuten over gedaan.
En daarna instappen en wegwezen, op naar P.F Chang’s! We waren maar een kwartiertje te laat, wat ik toch wel een wonder vond aangezien het zo’n gekkenhuis was op de weg.
P.F Chang’s is een Amerikaanse restaurantketen met vestigingen over heel de wereld maar helaas niet (meer?) in Nederland. Ik weet bijna zeker dat er ook ooit een P.F. Chang’s in Duitsland heeft gezeten, maar die is ook al niet meer te vinden in de lijst van beschikbare landen.
Je kunt bij P.F Chang’s heerlijke Aziatische fusion gerechten eten, eventueel met chopsticks als je dat wilt. Nu kan ik daar echt niet mee eten en ik heb daarom het ‘normale’ bestek gebruikt. Dat leek me veiliger. Ik ga daar niet zitten klungelen met van die eetstokjes. Een stukje vlees zou ik misschien nog wel aan m’n stokje kunnen rijgen, dat is groot. Maar rijst? Die mini-korreltjes? Nee laat maar, dat gaat een grote knoeiboel worden, en zo wil je natuurlijk niet herinnerd worden. Als die vrouw die persé met eetstokjes wilde eten en meer eten op de grond gooide dan in haar mond! Dan ga ik ook nog eens met honger naar huis!
En wat was het een gezellig etentje! Zo hoor je nog eens wat over het verleden van je geliefde! Veel herinneringen aan vroeger, over de buurt waar ze woonden, de school, over de vriendjes en vriendinnetjes. De ene herinnering werd aangevuld door de ander. Er werden herinneringen opgefrist die soms bijna vergeten waren. De ‘Oh, jaaaa’s’, ‘Weet je dat nog?’ en ‘Dat was ik helemaal vergeten!’ waren niet van de lucht. Kortom, bij dat etentje werd in vogelvlucht voor zo’n 45 jaar bijgepraat.
Na heerlijk geklets, gegeten en gedronken te hebben werd het na een paar uurtjes weer tijd om huiswaarts te keren. Gelukkig waren in de tijd dat wij lekker aan het eten waren de files zo goed als opgelost. We hebben afgesproken dat als we eenmaal terug in Nederland zijn we het nog eens dunnetjes over gaan doen. Er valt nog genoeg te vertellen, daar hebben we vast nog wel een paar etentjes voor nodig!
