Laatst hadden wij ook weer eens wat. Er zijn hier van die grote winkelketens (bijvoorbeeld Wal-Mart en Pricesmart) daar word je met je winkelwagentje via een soort loopband naar boven en naar beneden getransporteerd. Een beetje zoals een roltrap, maar dan zonder treden en iets minder schuin. Op de begane grond is een overdekte parkeergarage, de winkel is op de eerste etage. Een overdekte parkeergarage is hier erg handig met de regentijd, kun je mooi je boodschappen droog in de auto laden. Er is wel een lift maar die gebruiken we nooit.
Toen ik er voor het eerst was dacht ik nog, wat als we dadelijk met een volle boodschappenkar op die loopband naar beneden moeten. Dat is toch hartstikke zwaar, kunnen we dat winkelwagentje dan wel tegenhouden? Die loopband loopt namelijk best wel schuin naar beneden. Je moet er toch niet aan denken dat het wagentje uit je handen glipt en iedereen die voor je op die band staat omkegelt. Gelukkig was mijn angst ongegrond. De voorste wieltjes van deze winkelwagentjes zijn anders dan in Nederland. Verder is die band redelijk stroef, het wagentje bleef netjes op zijn plek staan.
Maar wat gebeurde er nu pas geleden? Voor ons op die loopband stond een man met een vol winkelwagentje. Hij had een plastic tasje aan zijn arm en was ondertussen ook nog aan het bellen. Tot zover was er niks aan de hand. Bijna beneden brak dat plastic tasje en viel de inhoud op de grond. Die kerel had niets in de gaten en bleef driftig bellen. Ik voelde aan mijn water dat er narigheid van zou komen. Die band liep immers verder en wij moesten wel mee.
Toen de man van de loopband wilde rijden kwam -hoe toevallig- iets van de inhoud van dat tasje (ik weet niet wat het precies was, maar het waren allemaal losse elementen) voor het achterwieltje van zijn wagentje terecht. Dat winkelwagentje bleef hangen op dat gevallen dingetje en reed niet meer verder. Zo versperde hij, heel ongelukkig, de uitgang. Intussen kwamen wij steeds dichterbij en dichterbij. Roepen hielp niet want die vent was veel te druk met zijn telefoon bezig. Tot daar het moment was dat wij met ons karretje tegen die man aan botsten die, je zal het altijd zien, net gebukt stond.
Want hij had toen eindelijk in de gaten dat zijn plastic tasje kapot was. Dat de inhoud van dat tasje over de grond lag, en dat daarom zijn winkelwagentje bleef steken. Hij was met de telefoon nog steeds aan zijn oor, de zooi van de grond aan het rapen. Niet in de gaten hebbend dat wij achter hem aan kwamen. Dat moet toch wel een heel interessant gesprek geweest zijn! We botsten dus tegen hem aan. Maar ik geloof niet dat het heel erg hard ging, anders had hij waarschijnlijk die telefoon (die aan zijn oor gebakken leek) wel een keertje van zijn oor gehaald en ‘auw’ geroepen.
Ondertussen liepen wij als een bezetene achteruit die band weer op, het winkelwagentje meetrekkend, waarbij wij natuurlijk geen meter opschoten. Want ja, wat moet je anders. Je wilt niet dat die man tussen de twee winkelwagentjes geplet word. Gelukkig liep er niemand achter ons op die band want dat zou echt catastrofaal geweest zijn en een berg van gevallen mensen, pijn, en wagentjes opgeleverd hebben.
Uiteindelijk heeft die kerel een keer sorry gezegd en is toen heel snel, nog steeds pratend met zijn telefoon aan zijn oor, naar zijn auto gelopen. Wij moesten daarna zo om deze absurde gebeurtenis lachen. Het moet er volgens mij heel komisch uitgezien hebben. Toen we de boodschappen hadden ingeladen en in de auto zaten moesten we er nog steeds om lachen.
- We hebben er (heel stom) totaal niet aan gedacht om op de noodstop te drukken. Het ging allemaal zo snel! Ik meen me te herinneren dat er een stopknop ergens in het midden van die band zat. Wij waren daar allang voorbij gerold, en er liep ook niemand achter ons die op die stopknop kon drukken. Die knoppen zitten ook aan het begin en eind van zo’n loopband, maar wij oenen hebben daar helemaal niet naar gekeken. We waren meer bezig om heelhuids van die band af te komen. We wilden natuurlijk ook niet dat die kerel klem kwam te zitten. De volgende keer maar goed naar die noodknoppen kijken! Dit gebeurt me geen tweede keer.
Nooit geweten dat boodschappen doen soms zo gevaarlijk kan zijn!
