Of ik de herfst mis? Wat dacht je zelf! Een klein beetje wel, ja. Net zoals ik ook de lente een beetje mis, als de natuur weer gaat ontluiken. Het is nu natuurlijk herfst in Nederland en als ik alleen al denk aan die prachtige goudgele en oranjebruine herfsttinten die dadelijk weer gaan verschijnen, dan krijg ik spontaan een klein beetje heimwee. De mooi kleurende bomen, de vallende blaadjes, de lekkere herfstgeur, heerlijk! ‘s Avonds knus op de bank met een warm dekentje. Genietend van een kopje thee of warme chocolademelk. Je dikke dekbed weer op je bed. Het cocoonen kan beginnen.
De herfst was echt óns seizoen.
We gingen altijd in oktober een weekje of twee op vakantie, naar de Veluwe. In zo’n huisje op een park. Gezellig wandelen door de bossen, even wat gezonde herfstige boslucht opsnuiven. Kijkend naar de majestueuze bomen die langzaam maar zeker al hun blad verloren. Het bos in zijn prachtige herfsttooi. Het was dan zo mooi en kleurrijk. Lekker struinen door een tapijt van knisperende goudgele blaadjes. Beukennootjes, kastanjes en eikeltjes verspreid over de grond. Prachtige paddenstoelen overal. Dat was echt genieten!
Als alle bomen dan uiteindelijk helemaal kaal waren en het weer echt bar en boos werd, dan was de mooiigheid er ook meteen vanaf. Koning winter stond voor de deur. En met de winter heb ik een haat-liefdeverhouding. Wel de lusten maar niet de lasten. Voer voor in een ander schrijfseltje misschien.
Maar de herfst.. Wat is dat een heerlijk seizoen! Het lijkt me echt een gemis als je nog nooit een mooie herfst hebt meegemaakt! Ach ja, wat je nooit hebt gehad, mis je waarschijnlijk ook niet. En altijd zomer (zoals hier) is natuurlijk ook niet verkeerd. Toch zou ik best een beetje herfst willen. Gewoon even, voor het herfstgevoel.
Ik weet natuurlijk ook wel dat dat een utopie is. De herfst past totaal niet bij dit tropische land met zijn palmbomen en kokosnoten.. Ze schrikken zich een hoedje als het hier najaar zou worden!
Maar wat schetst mijn verbazing, toen ik hier vanmorgen in de tuin keek! Ik zag daar een echte heuse paddenstoel staan! Een beetje verborgen onder de bloeiende bloemetjes, maar toch duidelijk een paddenstoel. Een van de kenmerken van de herfst. Dat had ik hier nooit verwacht!
Het was dan wel geen rode met witte stippen. En het was ook niet echt moeders mooiste, hij leek een beetje op een uit de kluiten gewassen witte reuze champignon. Maar goed, het was wel degelijk een paddenstoel! De wonderen zijn de wereld nog niet uit! Had ik toch een heel klein beetje het herfstgevoel!
