Een paar dagen geleden ontdekte we bij toeval een mierennest in mijn stapeltje opgevouwen pyjama’s. We hadden eigenlijk al een tijdje last van mieren in de slaapkamer. Niet dat er elke avond echt heel veel mieren rondliepen maar toch liepen er elke avond wel een aantal in de slaapkamer. Waar ze toch vandaan kwamen daar kwamen we maar niet achter.
We hadden de stopcontacten bij het raam al dichtgeplakt met tape omdat het leek alsof ze daar uit kwamen. Ook de aansluiting voor de centrale antenne hadden we afgeplakt met een stuk duct tape. Met een spuitbus gif langs de randen van de ramen gespoten (waar ik overigens geen fan van ben van dat gif, maar je kunt hier niet anders helaas). Het hielp allemaal niks. En zo modderden we maar door met elke avond een paar miertjes die ons kwamen bezoeken. Niet echt heel erg maar wel hinderlijk.
Mieren zijn hier sowieso wel een dingetje, het wemelt ervan. Er zijn zoveel verschillende soorten mieren in Costa Rica dat is echt niet normaal. Gelukkig zitten ze buiten, waar ze horen, maar sommige dus ook binnen. Zo heb je hier in huis van die hele kleine pieterige miertjes die een beetje alles wat ze op de grond vinden in een hoekje bij de voordeur verzamelen. Elke dag verzamelen ze in dat hoekje hele kleine kruimeltjes zooi en elke dag haal ik het dan weer weg. Het zijn een beetje de mini stofzuigertjes onder de mieren zeg maar. Als er een kruimeltje brood op de grond valt en je haalt het niet weg dan ziet dat kruimeltje brood binnen de kortste keren zwart van de kleine miertjes. Soms kan het gebeuren dat je ineens een hele rits van die kleine miertjes hebt die op strooptocht gaan in bijvoorbeeld een keukenkastje. Dan loopt er een hele lijn met miertjes van het kastje naar het raam. Ik denk dat ze het gewoon kunnen ruiken dat er iets lekkers ligt.
Gelukkig dat mijn man dat mierennest vond want het was al best groot. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet echt heel goed naar dat nest gekeken heb, ik kreeg er namelijk de kriebels van!!! Overal lagen vieze plukjes nestvulling (dat denk ik dat het was, ik wil er eigenlijk ook niet over nadenken wat het nu precies was..), miereneitjes, larfjes en mieren. De mieren waren helemaal in paniek natuurlijk toen ze ontdekt werden en renden wild in het rond met de miereneitjes of larfjes op hun nek. Waarschijnlijk om ze te redden. Ik vond het ergens ook wel zielig om ze uit mijn pyjama’s en hun nest te verjagen maar het moest wel. Het was echt niet fris, de rillingen liepen over mijn rug, babah wat goor! Waarom moesten ze nu zo nodig een nest in mijn pyjama’s maken, waarom hadden ze niet gewoon buiten een nest gemaakt!
De mierennest pyjama’s heb ik allemaal in een vuilniszak gedaan en daarna in een sopje gezet zodat alle gorigheid er af zou weken. En de volgende dag de hele stapel pyjama’s inclusief de mierennest pyjama’s op een lang programma in de wasmachine gewassen. Alle kleren heb ik uit de kast gehaald en geïnspecteerd op mieren, het zou je maar gebeuren dat er nog ergens een verstopt nest zit! De kast ook helemaal nagekeken en schoongemaakt en gelukkig geen mierennesten meer gevonden.
Nu heb ik, als ik heel eerlijk ben, een beetje een antipathie tegen die mierennest pyjama’s gekregen, ook al zijn ze inmiddels weer fris en schoon. Eigenlijk wil ik ze niet meer aandoen. In die pyjama’s zijn toch een hoop mieren geboren en gestorven. En stel dat er nog een verdwaald miereneitje inzit of een dooie mier..brrrrrr!
