Laatst werd ik wakker door een soort van getik tegen het slaapkamerraam. Het was een heel vervelend en irritant tikkend geluid. Niet dat het tikken nu heel hard ging maar het was net hard en irritant genoeg om mij half uit mijn slaap te halen. En daar was ik helemaal niet blij mee. Ik was net zo lekker aan het dromen en nu werd die droom ruw verstoord door dat getik. Ik baalde als een stekker! Dus probeerde ik uit alle macht weer terug die droom in te kruipen maar helaas het lukte niet meer. Ik betrapte mezelf erop dat ik nu meer gefocust was op dat irritante geluid.

Zo was het getik er en zo was het ook weer weg. Net alsof er iemand even een paar tikjes op het raam gaf en zich daarna snel uit de voeten maakte omdat hij bang was gesnapt te worden. Om dan na een paar minuten, als de kust weer veilig was, nog een keer te gaan tikken net zolang totdat wij er genoeg van hadden en uit ons bed zouden komen. De irritante tikker hoopte er waarschijnlijk op dat wij tierend naar buiten zouden rennen, zoekend naar die getikte gek die dan natuurlijk allang gevlogen zou zijn. Nou, nou, wat een lol!

Ik kon er niet om lachen want wie doet dat nou zo in de vroege morgen! Dan ben je toch niet goed! Laat me lekker slapen!
Dat waren zo’n beetje de kwade gedachten die op dat moment in mijn hoofd rond dwarrelden. Ik was nog half in dromenland en met mijn slaperige hoofd dacht ik niet echt logisch na. Ik was gewoon geïrriteerd omdat ik zo ruw uit mijn droom was getikt. Mijn slaperige brein stond nog steeds in standje soezen.

Totdat ik eindelijk echt goed wakker werd en naast dat tikken ook een vogeltje zijn liedje hoorde zingen. Toen was het me meteen duidelijk, die getikte gek was gewoon een klein tikkend vogeltje! Zo ging ik in een paar seconden van een tikkende gek naar een tikkend vogeltje en dat was een stuk positiever zo op de vroege morgen! Ik was gelijk weer helemaal zen.

Ik bedacht me dat ik gisteren de ramen had gewassen en die glommen nu weer als een spiegeltje. Het glas is ietsje getint dus het lijkt ook echt een beetje op een spiegel. En ik weet dat spiegelende ramen een trigger zijn voor sommige vogeltjes. Ze zien zichzelf in het raam en denken dan dat het een concurrent is. En dat kan natuurlijk niet, die concurrent moet wegwezen! Die willen ze meteen verjagen.

Best wel stressen voor die vogeltjes denk ik zo want de zogenaamde concurrent wordt er niet warm of koud van. Ze zullen er vast geen hol van begrijpen. Wat ze ook doen, die rotzak van een concurrent krijgen ze niet weg. Ze hebben helaas niet door dat ze het zelf zijn en dat alle moeite voor niks is.
Gelukkig zitten ze niet de hele dag tegen de ramen aan te tikken anders zou ik er echt iets aan moeten doen. Gestreste vogeltjes in de tuin die alleen maar achter zichzelf aanjagen, dat vind ik zielig.

Hetzelfde verhaal is het bij de autoruiten, daar willen ze ook erg graag tegenaan tikken. Tegenwoordig leggen we daar dus een hoes over want buiten dat tikken kakken ze ook nog eens de halve auto onder en daar is mijn man dan weer niet zo blij mee.

Op tikkende vogeltjes kan ik niet kwaad zijn. Die heb ik liever dan tikkende gekken! Dit was eigenlijk een Costa Ricaans vogeltje met een soort van Nederlands roodborstjes- syndroom dacht ik gekscherend. Alleen wilde dit vogeltje zoals in het kinderliedje niet naar binnen. Nee, dit vogeltje tikte me liever uit mijn slaap..

  • Onderstaand filmpje is van een Rouwtroepiaal die het fijn vond om ’s morgens vroeg om half 6 naar zijn eigen spiegelbeeld te gaan zingen. En dat met het volume van een gillende sirene. Je zit gegarandeerd stijf in je bed! ’s Middags herhaalde hij dit kunstje opnieuw en hebben we hem snel gefilmd, want apart is het wel..