En dan ineens ben je weer terug in Nederland…
Na mijn laatste blogje van 12 januari, is er echt heel veel gebeurd en vooral veranderd. Op sommige dingen heb je helaas geen invloed, die gebeuren gewoon en daar moet je dan maar mee zien te dealen.
Nadat mijn moeder een paar maanden bij ons in Costa Rica is geweest, is ze eind Januari weer op het vliegtuig gestapt, terug naar Nederland. Eenmaal terug thuis heeft ze op de tweede dag dat ze thuis was een herseninfarct gehad. Ze heeft daarna een paar weken in het ziekenhuis gelegen. Het is dan heel frustrerend dat je er niet bij bent. Dat je alles van anderen moet horen. Zij kan door dat herseninfarct niet meer goed praten en weet niet meer hoe ze je moet bellen. Dus even met elkaar bellen ging in het begin helemaal niet.
Daarna moest ze naar een revalidatiecentrum waar ze ook nog een paar weken gebleven is. Omdat ze heel erg graag naar huis wilde, heb ik besloten om terug naar Nederland te gaan. Ik kan haar niet alleen laten aanmodderen. Er is een grote kans dat de schade in haar hoofd, veroorzaakt door dat herseninfarct, zich nog verder gaat herstellen en daar houden we ons voorlopig maar aan vast. Tot die tijd heb ik besloten om voor haar te zorgen, en daarna zien we wel hoe het verder moet. Ik ben nu dus opeens mantelzorger geworden.
Mijn man is inmiddels terug naar Costa Rica want daar gaat alles ook gewoon door. Niet echt een ideale situatie, maar het is nu even niet anders. We maken er maar het beste van. Hopelijk kan ik het bloggen langzaam weer oppakken want mantelzorgen is best een drukke bezigheid..
Hopelijk tot snel!
