Vanmiddag had ik echt zin om een cake te bakken. Een tijdje geleden had ik al eens een walnoten cake gebakken en die was toen heel goed gelukt (en ook erg lekker). En omdat we toch nog een zak met walnoten hadden leek het mij wel een goed idee om die taart voor de tweede keer te bakken. Ik wilde hem deze keer niet met gewone bruine suiker bakken maar met bruine karamelsuiker, misschien was het een goede vervanging van onze Nederlandse basterdsuiker. De karamelsuiker was ik tegen gekomen bij de Automercado (de iets luxere supermarkt zeg maar) en nu kon ik het mooi gebruiken in deze taart, even proeven of het echt een groot verschil maakt met de gewone bruine suiker.
Op zich was het recept vrij makkelijk. Je moest de suiker laten smelten in de melk en boter, daarna het vuur uitzetten en de rest van de ingredienten erbij roeren. Daarna alles in een cakevorm gieten, in de oven en laten bakken voor anderhalf uur op 140 graden. Eigenlijk moeten er ook nog dadels in deze cake maar daar ben ik niet echt een fan van dus die heb ik eruit gelaten.
Net toen ik de cake 10 a 15 minuten in de oven had viel de stroom uit. Balen!! Ik denk dat de bliksem ergens was ingeslagen want het ging echt heftig te keer buiten, de klappen waren niet normaal hard. Dat onweer is ook vreselijk voor onze hond want die is er zo vreselijk bang voor. Hij wijkt dan niet van je zijde en zit bijna aan je voeten geplakt. Je moet echt goed oppassen dat je niet over hem struikelt. Cooper is namelijk een chihuahua op leeftijd en daardoor niet meer zo snel en wendbaar. De kans is groot dat als je valt je misschien wel bovenop hem valt en dat wil je natuurlijk niet. Nee, Coopertje moet nog wel wat jaartjes mee als het even kan. Ik kan hem nog niet missen!
We hebben het een keertje gehad dat we na het boodschappen doen thuis kwamen en dat er net een onweersbui was geweest. We kwamen binnen en hij was nergens te bekennen. En dat is raar hoor, je bent zo gewend dat hij lekker op zijn kussentje ligt te wachten totdat wij weer thuis zijn. Je gaat je de meest rare dingen in je hoofd halen. Dat iemand hem gestolen heeft bijvoorbeeld. We hebben toen gelijk alle kamers nagekeken ondertussen luid zijn naam roepend maar niks. Nu is hij 15 en een beetje doof maar wij riepen zo hard dat hij dat wel gehoord moest hebben. Ik begon behoorlijk in paniek te raken want waar was onze Cooper? Buiten rond gekeken, weer alle kamers gecheckt maar we vonden hem nog steeds niet. Hij kon toch niet van de aardbodem verdwenen zijn?
En ineens zagen we wat bewegen in onze kleine mini inloopkast in de slaapkamer. Die kast is open en bovenin hangt de kleding en op de onderste plank staan schoenen, tassen en wat troepjes. Is hij met zijn manke voorpootje daar op geklommen (die onderste plank ligt eigenlijk op de bodem zeg maar) en is tussen al die tassen, troepjes en schoenen door helemaal naar achteren gekropen tot aan de muur. Dat was natuurlijk een lekker donker en veilig plekje. Ik was zo blij dat we hem gevonden hadden! Zat hij gewoon in de kast die kleine eikel! Goh, wat was ik die dag geschrokken!
Maar ik dwaal af van mijn cake..
De oven was dus uit en de cake had net 10 minuten tot hooguit een kwartier in de oven gestaan. Dat leek me nu niet echt bevorderlijk voor die cake. Ik hoopte maar dat de stroom het weer snel zou doen. Dat was ijdele hoop helaas, we hebben uiteindelijk meer dan 3 uur zonder stroom gezeten. Nu gebeurd dat hier vaker dat de stroom uitvalt, dat hoort een beetje bij Costa Rica denk ik dan maar. Soms duurt het heel kort, en soms, zoals vandaag, duurt zo’n storing wat langer. Gelukkig zijn de hele korte stroomstorinkjes in de meerderheid. De stroomkabels hangen hier allemaal boven de grond en tussen de bomen door. Die zijn dus best kwetsbaar.
Alleen was de stroom nog nooit uitgevallen tijdens het bakken van een cake. De cake was (denk ik) daardoor niet helemaal wat hij moest zijn. Het kan ook zijn dat alleen karamelsuiker geen goede vervanging is voor de gewone suiker. De smaak van de taart was goed, de karamelsuiker heel lekker, maar de uitvoering was deze keer ietsje minder. Het moest een plakkerige cake worden en dat was het, maar hij was veel minder gerezen dan de vorige keer dat ik hem gemaakt had. Tja, dat had ik weer, een stroomstoring net op het moment dat ik een cake aan het bakken ben..
Het was vandaag dus een beetje een pechdag qua bakken. Maar goed dat het dinsdag de 13e was en niet vrijdag de 13e, want dan had ik misschien nog meer pech gehad..
