Lang geleden (1972 tot 1992) had je een programma op TV met de nogal markante naam; ‘ontdek je plekje’. Het is in mijn perceptie een beetje een suggestieve naam voor een tv programma (als je puur en alleen van de naam uitgaat), maar dat zal ook vast wel aan mijn eigen dirty mind liggen.

Mijn ‘dirty mind’ komt waarschijnlijk door al die dubbelzinnige grappen die er vroeger over en met deze titel gemaakt zijn. Je kunt dat soort ‘ontdek je plekje’ grappen vast zelf ook wel. Hele flauwe grappen waren het. Grappen waar ik, eerlijkheidshalve, hard om moest lachen. En dat verdiend dit programma eigenlijk niet. Want buiten de naam om was het zeer boeiend om naar te kijken. Al dacht ik daar, toen ik jong was, heel anders over..

Er werden in het programma ook echt wel plekjes ontdekt, namelijk de mooiste plekjes van Nederland en België. Ze kwamen op plaatsen waar ik nog nooit van had gehoord of was geweest. Alles prachtig en heel rustig gefilmd met een goed oog voor de details van de historische gebouwen, kerken, huizen en landerijen. In mijn beleving was er in iedere aflevering minstens een kerk te bewonderen.

De commentaarstem was de rust zelve. Die man had duidelijk geen haast en nam zijn tijd om er het een en ander bij te vertellen. Alles ging heel erg traag, op zijn elfendertigst. Terwijl het programma zelf toch maar zo’n 10 minuten duurde. Ik heb trouwens nooit geweten dat het programma zo kort was. In mijn beleving duurde het veel langer dan die 10 minuten.

Hij praatte super-netjes, die man. Misschien vond ik het zelfs wel een beetje bekakt ook. En dan nog eens van die saaie klassieke muziek op de achtergrond. Ik vond het vroeger een ouderwets en gezapig TV- programma. Dit programma was absoluut niet flitsend en jong, en dat waren toentertijd een van mijn belangrijkste criteria.

Wat interesseerde mij nou die kerken en historische gebouwen, daar had ik echt helemaal niks mee! Ik ging mijn kostbare tijd niet verdoen met het kijken naar zo’n traag voortkruipend programma. Daar had ik ook helemaal het geduld niet voor! En aan die commentaarstem irriteerde ik me vroeger mateloos. Het leek wel alsof hij slakken had gegeten, zo langzaam! Toch ontkwam ik er niet aan, ik moest het soms kijken omdat bijvoorbeeld mijn ouders of oma het wilden zien. Dat kijken deed ik dan met een half oog. En met het andere halve oog keek ik in bijvoorbeeld de Donald Duck of in de tv-gids.

Het was heel opvallend dat je in de afleveringen bijna nooit mensen zag. Net alsof er daar waar ze filmden geen mensen woonden. Zouden ze aan die mensen gevraagd hebben om tijdens het filmen even binnen te blijven? Of was het misschien heel vroeg op een zondagmorgen gefilmd? Raadsels, raadsels… Ik vond het in ieder geval maar raar.

Nu zag ik toevallig dat ‘ontdek je plekje’ weer op TV te bewonderen was, bij omroep Ons. Geen nieuwe afleveringen maar herhalingen. Nieuwe afleveringen kan ook niet meer want de bedenker en stem van ‘Ontdek je plekje’ (Joop Scheltens) is al in 1993 overleden. En aangezien zijn stem zo karakteriserend is voor dit programma hebben ze na zijn overlijden geen nieuwe afleveringen meer gemaakt.

Er schijnen nog steeds heel veel fans van dit programma te zijn, hoe leuk! Er is zelfs een ‘Ontdek je plekje’ genootschap opgericht! Wie had dat gedacht (ik in ieder geval niet)! Door deze mensen kunnen we nu nog steeds genieten van alle herhalingen op YouTube en op TV.

Ik dacht, aangezien het weer op TV is, laat ik het voor de grap eens gaan bekijken. Nu ik in Costa Rica woon, is het leuk om te zien hoe mooi Nederland eigenlijk wel niet is. En ik heb me voorgenomen om als we weer in Nederland wonen, bepaalde plekjes die in de uitzendingen te zien zijn, op te zoeken.

De stem was nog steeds even traag en kabbelend, precies zoals ik het me herinnerde. De beelden nog steeds prachtig om te zien. Ik vond het nu zowaar prettig die rustgevende magnetiserende stem, echt helemaal ‘ontdek je plekje’!

Het was zelfs zo rustgevend dat ik na een paar afleveringen bekeken te hebben, bijna in slaap viel…

  • Een aflevering van Ontdek je plekje in ‘s-Hertogenbosch, mijn geboortestad.