Lang geleden, toen ik nog jong en onbedorven was, las ik vaak “zwijmelboekjes”. Zwijmelboekjes is de naam die mijn oma er ooit aan gegeven heeft en die ik in de loop ter tijd heb overgenomen. In het begin vond ik het helemaal niet leuk dat zij ze zo noemde. Ik vond het een beetje smalend en ongemakkelijk. Ik schaamde me ook wel een beetje dat ik die boekjes las. Mijn oma was gepokt en gemazeld door het leven zullen we maar zeggen en die boekjes vond ze maar onzin. Je moest je tijd niet verdoen met van die zwijmelboekjes lezen, doe maar wat nuttigs dan doe je al gek genoeg! Ze vond ook dat het niks met het echte leven te maken had.
Tegenwoordig vind ik het eigenlijk wel een hele toepasselijke naam voor de bouquetreeks boekjes, en het dekt de lading volledig. Ik zwijmelde er geregeld helemaal van weg.
De bouquetreeks boekjes van Harlequin las ik het liefste. Je had natuurlijk meer uitgevers maar de bouquetreeks van Harlequin had echt mijn voorkeur. Zo’n verhaal is een soort van romantisch sprookje en het leest lekker weg. Meestal gaat het in deze boekjes volgens een vast patroon. Ze worden verliefd, er gebeurd iets wat op een misverstand berust maar dat weet óf de man óf de vrouw niet. Daardoor vertrouwen ze elkaar niet meer en wil de een de ander niet meer zien of doen ze net alsof ze niet meer verliefd zijn (maar dat is natuurlijk niet zo). Uiteindelijk na allerlei moeilijk gedoe, tranen en pijn komt het toch weer goed en leven ze nog lang en gelukkig. Geweldig toch! Ik houd wel van een goed einde!
De boekjes hebben soms de meest fantastische titels en coverafbeeldingen. De man is altijd succesvol, groot en knap, en de vrouw beeldschoon, een beetje verlegen en slim. Ik verslond ze, deze zwijmel boekjes. Zouden ze elkaar nu wel of niet krijgen en wat voor ontberingen moesten ze allemaal ondergaan om elkaar eindelijk eeuwige trouw te beloven. En dan die passie en romantiek, die ene intieme kus…pffff.. Ik kreeg er soms rode oortjes van!
Romantiek en een stoere held, welke bakvis droomt daar nu niet van!
Ik hield van de romantiek in de boekjes. Hoe de hoofdrolspelers steeds opnieuw opgingen in hun verliefdheid. Het hoefde voor mij niet te overdreven te zijn qua seks, gewoon lekker subtiel. Niet dat je jezelf een voyeur voelt en het je een ongemakkelijk gevoel geeft als je het leest.
Meestal kreeg ik de boekjes van een tante die ze in die tijd ook las. Als ik ze uit had verkocht ik ze voor een paar cent per stuk aan een tweedehands boekwinkel. Dat was toch weer mooi meegenomen en iemand anders had er ook weer plezier van.
Tegenwoordig schijnen er ook in de wereld van de zwijmelboekjes dingen veranderd te zijn. Ze hebben de verhalen wat meer pit gegeven, meer van deze tijd. Nu lees ik al heel lang geen zwijmelboekjes meer en kan ik er niet echt een oordeel over geven. Toch ben ik best benieuwd naar hoe de boekjes dan naar deze tijd zijn vertaald en of het echt heel anders is wat betreft de romantiek, hoofdrolspelers en verhaallijn.
Misschien moet ik toch maar weer eens een zwijmelboekje gaan lezen. Ik zag namelijk dat ze gratis E-books bij Harlequin.nl hadden. Leuk toch, en super handig dat je ze kunt downloaden, zeker als je in het buitenland woont. Nu kan ik (en zelfs gratis) de proef op de som nemen en kijken of ze echt zo verschillen met de boekjes uit de jaren ’80. En wie weet raak ik er weer helemaal verslingerd aan! Al moet ik er wel bij zeggen dat die bouquetreeks mannen tegenwoordig stevige concurrentie hebben van mijn eigen stoere “zwijmel”-held..
